osoby związane

См. также в других словарях:

• krewny — 1. żart. Krewni i znajomi królika «osoby związane osobiście z kimś wpływowym, korzystające zwykle z jego protekcji»: Tylko dla wyjątkowych klientów. Dla krewnych i znajomych królika. Sprzedawać można byle co, ale dawać – tylko to, co ma się… …   Słownik frazeologiczny

• rodzina — ż IV, CMs. rodzinanie; lm D. rodzinain 1. «małżonkowie i ich dzieci; także: osoby związane pokrewieństwem, powinowactwem; krewni, powinowaci» Bliska, dalsza rodzina. Kochająca się, zgodna rodzina. Rodzina wielodzietna. Obarczony rodziną. Ojciec… …   Słownik języka polskiego

• rodzina — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. rodzinanie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wspólnota składająca się z małżonków i ich dzieci; także: osoby związane pokrewieństwem; krewni, powinowaci : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wasz — wasi, odm. jak przym. «zaimek dzierżawczy odpowiadający zaimkowi osobowemu wy» a) «oznacza, że to, co jest wyrażone przez rzeczownik, do którego się odnosi, jest w posiadaniu, użytkowaniu zespołu osób, w którego skład wchodzi osoba (lub osoby)… …   Słownik języka polskiego

• ręka — 1. Być, znajdować się, spoczywać w czyichś rękach, w czyimś ręku a) «być czyjąś własnością, należeć do kogoś»: Wieczorem większa część Pragi znajdowała się w rękach powstańców. J. Andrzejewski, Popiół. b) «zależeć od kogoś»: W tym czasie ogólne… …   Słownik frazeologiczny

• trzeci — odm. jak przym. 1. «liczebnik porządkowy odpowiadający liczbie 3» Trzeci dzień podróży. Trzeci marca albo trzeciego marca. Trzecia rocznica. Być na trzecim roku studiów. Zdać do trzeciej klasy. Trafił za trzecim razem. Coś trwa trzeci miesiąc …   Słownik języka polskiego

• żal — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D.; lm D. ów {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} uczucie przygnębienia, smutku, związane z doznanym niepowodzeniem, utratą bliskiej osoby itp. : {{/stl 7}}{{stl 10}}Głęboki,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• postawić — dk VIa, postawićwię, postawićwisz, postawićstaw, postawićwił, postawićwiony 1. «stawiając umieścić gdzieś jakąś rzecz (rzadziej osobę) we właściwej dla niej pozycji; ustawić» Postawić wazon z kwiatami na stole. Postawić laskę w kącie. Postawić… …   Słownik języka polskiego

• sekretarz — m II, DB. a; lm M. e, DB. y 1. «pracownik zajmujący się korespondencją, przyjmujący interesantów, załatwiający sprawy bieżące związane z działalnością instytucji lub jakiejś osoby» Osobisty, prywatny sekretarz. Sekretarz pisarza. 2. «stanowisko… …   Słownik języka polskiego

• funkcyjnie — «pod względem pełnionej funkcji» Osoby funkcyjnie związane z resortem kultury …   Słownik języka polskiego

• interwencja — ż I, DCMs. interwencjacji; lm D. interwencjacji (interwencjacyj) 1. «włączenie się, wtrącenie się w jakąś sprawę; wywieranie na kogoś wpływu w celu uzyskania określonego efektu (np. zmiany jakiejś decyzji); starania, zabiegi z tym związane;… …   Słownik języka polskiego